Марди нобиное дар сари роҳе нишаста буд. Дар назди ӯ кулоҳ ва навиштаҷоте ба ин мазмун меистод: «Ман нобиноям, лутфан, ба ман кўмак кунед». Роҳгузаре аз он ҷо мегузашт, чашмаш ба ин манзара афтод, ки дар дохили кулоҳ ҳамагӣ чанд танга буд. Вай ба нобино чанд танга дод ва бе иҷозати вай ба навиштаҷот чанд […]