Вақте ки чашми сиёҳи ту офарида шуд,
Одам барои бандагиаш баргузида шуд.
Он лаҳзае ки бар танат ҷон медамид Худо,
Ҳиссе ба номи ишқ ба руҳат танида шуд.
Чун навбати калом расиду ҳарф аз лабат,
Дар аввалин сухан ғазал шунида шуд!
Эй зан! Ту баъд аз Худо ба андоза холиқӣ,
Ин лойи хоми мард зи дастат расида шуд.
Рӯзе, ки Шуҳрат ба дари чашмат ситода шуд,
Хатти ғуломӣ бар ҷабини ў кашида шуд.
© Душанбе. 14.10.2014
Categories: Салом.
Загрузка ...