Бӯсагоҳат холӣ аз лабҳои ман,
Чашмҳоят сӯи ман, аммо намебинӣ маро.
Кокулони майдабофат пушти арки шонаҳоят мезанад мавҷ,
Мекашад манро ба сӯяш
Маст месозад ба бӯяш…
Мисли хобе рафтӣ аз шабҳои ман,
Дар сарам дорам ҳавоят, дар дили ту ҳасрате ҳаст,
Нек медонам забони мову ту бошад забони ошиқӣ,
Бо ҳама ҳамсониву ҳамҷониву ҳамқисматӣ,
Бо ту дар хатти мувозӣ
Аз ту дурам,
Дури дури дури дурам…
Дур мондӣ аз ману табҳои ман.
Ман, ки месӯзам ту месӯзӣ, намесӯзӣ маро.
Ҳисси Регистони ишқат, мебарад то Гӯри Мири чашмҳоят,
Гирд-гирдаш симхору минакорӣ аст хокаш,
Тангчашме пуштибонаш!
Матлаби ман!
Эй таби шабҳои ман,
Ҳол аз ту дурам акнун,
Тоҷикистонам, ки дорам ҳасрати тахти туро.
Ту Самарқанди чу қанди солҳои Темурӣ,
Ту Бухорои дигар,
Баъди Шӯрои дигар…
© Душанбе, 21 январи соли 2014
Categories: 
Метки: 
Загрузка ...