Дӯстдорӣ

Ғамзаат моро ба сўи ту ҳидоят мекунад,
Чашми ту аз чашми бад моро ҳимоят мекунад.

Соқи симини ту аз сар мерабояд ақлу ҳуш,
Бегумон ин дил ба ҳар роҳе ҷиноят мекунад.

Ҳар куҷо аттор гўяд васфи мушке аз Хутан,
Дон, ки аз бўи гулоби ту киноят мекунад.

Ғуссаро кам кун, ки дўстам менадорӣ мисли ман,
Ошиқии ман ба мову ту кифоят мекунад.

Дӯстдориро намезебад, ки бошад доваре,
Нотавон ошиқ, ки аз маъшуқ шикоят мекунад.

Бар садои мо ҷавобе нест дар ин сарзамин,
Шўҳрат охир меравад, тарки вилоят мекунад.

Comments are closed.