Дидаро дар раҳгузораш то саҳар тар кардаам,
Ғуссаро авҷи хурӯҷи дарди ҷоғар кардаам.
То расад оҳам ба асвадсанги қалбаш, ҳоҷивор
Дар тавофи дидаҳояш ҳаҷҷи акбар кардаам.
Хешро аз сарҳади ишқаш бурун кардам агар,
Тавбаро бишкаста дастамро ба соғар кардаам.
То наяфтад гарди роҳе бар вуҷуди нозукаш,
Сар ба рӯи хоки пояш хок бар сар кардаам.
Меҳисобидам ба афсунам хаёлаш ром шуд,
Чун Афандӣ бар дурӯғи хеш бовар кардаам.
Бе вуҷудаш шеърҳоям тори мӯ арзиш надошт,
Шуҳратамро сарфи мадҳи зулфи дилбар кардаам.